Dagboek van een flottielje zeiler. Deel 4

Na de enerverende dag van gister hebben we lekker geslapen. We hebben trouwens nog fantastisch met elkaar gegeten bij restaurant Boba in Murter (nu met Michelin ster). Met een kleine kater steek ik mijn hoofd uit het dekraam en laat de zon het verdere werk doen en ga later fris en fruitig met de nodige kaarten naar de volgende briefing.

Een nieuwe dag, een nieuwe route. De flottielje begeleider vertelt ons nog eens duidelijk om heel goed de kaart te bestuderen en op elk detail te letten. Er schijnen een paar ondieptes te zitten. Mijn god… wat hou ik van deze begeleider, want ik had ze echt nooit gezien.

Vandaag varen we langs de oostkant van de Kornaten richting het noordwesten. De eindbestemming is het kleine pittoreske stadje Sali op het eiland Dugi Otok (het langste eiland van Kroatië).  

Vlak voor Sali liggen twee eilandjes. Dichterbij de eilandjes gekomen herkennen we al gauw de andere flottielje deelnemers die daar al heerlijk voor anker liggen. Mijn voorgenomen voorzichtigheid van vanochtend na de briefing maakt plaats voor mannelijke stoerigheid en denk… ‘Als die grote boten daar kunnen liggen, dan kunnen wij gemakkelijk tussen die eilanden doorvaren, diep genoeg! Ik zal ze eens laten zien hoe mooi zeilen is!!’

Dus zeilen wij met een goede wind, de zeilen strak, mijn vrouw trots met een ‘Rose & Jack pose’ voorop de boeg.

Heel netjes varen we tussen die eilanden door en we zwaaien nog even lachend naar de anderen die vanaf hun ankerplek fanatiek terugzwaaien…

‘BONK!’…

Opeens een klap, de boot wordt abrupt afgeremd, ik voel mijn hele lichaam tegen het roer aandrukken. Direct weet ik het…Vast! Vast gevaren!...Shit shit shit...!

Gelijk besef ik dat ik fout zit…en dat ik blijkbaar toch niet goed genoeg op de kaart heb gekeken! Wij hebben dat piepkleine kruisje over het hoofd gezien, dat aangeeft dat tussen die eilanden een ondiep rotsplateau ligt. Niet bijzonder groot, maar groot genoeg om mijn kleine zeiljachtje abrupt te stoppen.

Op de zeiljachten rondom ons springen ze direct in de help-stand. Komen roeiend met de dinghy‘s naar ons toe om ons met een paar landvasten te helpen. Door wat aanpassingen aan het zeil en met behulp van de motor kunnen we het zeiljacht wat schuiner leggen. Het lukt ons om zelfstandig weer los te komen van dit plateau. Yes!!

Gelukkig is ons niets ernstigs overkomen en heeft mijn vrouw zich goed vastgehouden aan het stoeltje voorop. Mijn kater van vanochtend komt spontaan in alle hevigheid weer bovendrijven. Met een toch wel flauwe knoop in de maag varen wij verder en melden wij ons voor de haven van Sali en roepen de flottielje begeleider op via de marifoon. Even vergeten we wat er nog geen half uur eerder zich heeft afgespeeld, want we waren onder de indruk van Sali en haar mooie ruime kade. Alle focus nu op het goede aanmeren! Het zal toch niet??

Nee, dat aanmeren hebben mijn vrouw en ik nu wel goed onder de knie. Ik sla daarna, voor deze keer, het biertje even over. Eerst een goed gesprek met de begeleiding!

Met knikkende knieën, als een schooljongen die zijn toets van die ochtend verknald heeft, stap ik op de begeleiding af. Ik vertel ze in detail wat ons is overkomen en ook dat ik bang ben dat dit (splinternieuwe) zeiljacht misschien wel erg beschadigd kan zijn! Misschien wel einde vakantie?  

Onze flottielje begeleider pakt direct zijn snorkelspullen en springt het water in. Er hangt een gespannen stilte… Ook nog even een check binnen onder de vloerdelen. Na deze uitgebreide inspectie van het onderwaterschip komt het verlossende bericht. Er is niets beschadigd, geen scheuren bij de kiel, alleen aan de onderkant van de kiel wat krasjes! Pooeeeehhhhh... Wat een opluchting zeg! Een conclusie die ik echt niet had verwacht.

Voortaan beter letten op kleine kruisjes op de kaart en op de GPS!
Een wijze les…

‘Rondje van de BEBA!!’ roep ik over de kade. Opgelucht en genietend van de gezellige kadeborrel met de groep hebben wij een weer prachtig verhaal.


Opmerking:
Er is inmiddels een duidelijke boei is geplaatst op ‘onze ondiepte’ :-)

- Verder lezen? Deel 5 lees je hier.

Geschreven door Burkhard G. Fischer. Tijdens mijn zeilvakanties in Europa en in het Caribisch gebied kwamen mijn hobby’s fotograferen en filmen goed van pas. Graag schrijf ik over mijn persoonlijke zeilervaringen en andere avontuurlijke vakanties. Sinds een paar jaar ben ik actief als stadgids in Koblenz. Nieuwsgierig naar meer van mij? bufischer@msn.com

NauSYS iFrame test

Meer inspiratie, tips en updates

Alle blogs

Heb je een vraag ?

Stel hem hier. We helpen je graag!
Bedankt, welkom aan boord! We houden je op de hoogte en/of nemen contact met je op.
Sorry, er ging iets fout. Wil je het nog een keer proberen?

Draai je telefoon
voor de beste beleving