Dagboek van een flottielje zeiler. Deel 5

Na een zeer gezellige avond met de groep in het pittoreske stadje Sali, met Italiaanse invloeden en ook heerlijke cocktails, zitten we netjes op afgesproken tijd bij de briefing voor deze dag. Vandaag varen we naar de grootste baai van Kroatië, de Telascica baai. Deze baai is prachtig qua natuurschoon en wel 5 mijl diep. En… zo vertellen de begeleiders… wanneer we in de avond afgemeerd liggen aan een mooringboei, zijn we omgeven door een serene stilte en kunnen we genieten van de mooiste sterrenhemel in tijden. Dat belooft wat!!

Vol enthousiasme en met de kaarten onder mijn arm ren ik terug naar mijn vrouw die zojuist de boodschappen voor de komende twee dagen aan boord heeft gehaald. Als grapje vertel ik haar dat ze die middag van de kliffen mag gaan springen! ‘Van Wat??’ vraagt ze. ‘Van de kliffen’ zeg ik en leg haar uit dat er een leuke excursie gepland staat voor de namiddag en dat we ons laten verrassen door de begeleiding. Het enige wat we mee moeten nemen zijn relaxte wandelschoenen, badkleding en een flesje water.

Maar eerst gaan we de dag doorbrengen met een uitstekende wind! Spoedig zeilen we heerlijk tussen de eilanden van het Nationaal park de Kornati. Net voorbij de eerste eilanden kiezen we het ruime sop en varen we de echte zee op. Een stevige wind maakt dat we een heel eind van het land raken, maar we hebben gelukkig de tijd. Dit is wederom Puur Genieten!

In de namiddag zetten we koers naar de afgesproken ontmoetingsplek in de Telascica baai. De wind is inmiddels wat gaan liggen en wij varen op de motor de grote baai in. Via de kaart is het heel goed te navigeren. We varen tussen een paar heuvels door waarop nog schapen lopen. Echt puur natuur hier.

Nog heel even en dan om de hoek aan de rechterkant zouden we er moeten zijn. Spannend!

Ik roep naar mijn vrouw nog de woorden ‘klaar om te wenden’ en kijk alvast naar links. Ineens uit het niets zien we een enorm gevaarte opdoemen… Even denken we ons te bevinden in een foute science fiction scène uit Star Wars… We zijn er stil van… We worden verrast door een mega jacht zoals wij niet eerder van zo dichtbij hebben gezien en hij ligt dwars in ‘onze baai’. 115 meter lang, 17 meter breed met helikopter aan dek! Ons trotse zeiljacht is nu een dinghy vergeleken met dat mega jacht.

Het mega jacht de ‘Pelorus’ was van een zekere heer Abramovich, een Russische oligarch en eigenaar van voetbalclub Chelsea. Uiteraard is het zeer indrukwekkend maar helaas betekent dit ook dat het is afgelopen met de rust. De bodyguards van mijnheer houden namelijk met hun jetskis rond het jacht de boel goed in de gaten. Zouden ze dit ook in de nacht gaan doen?

Dé 'Pelorus'

We zoeken een vrije mooringboei. Net voorbij het moederschip van de flottielje zien we er een liggen. Met de juiste instructie en voorbereiding lijkt het een appeltje-eitje, maar als de flottielje-begeleider ons niet even had geholpen, dobberden wij nu nog steeds rond die oranje boei.

Klifspringen

Ook voor de begeleiding was het bezoek van de ‘Pelorus’ een verrassing. We gaan later nog even overleggen of we in dit deel van de baai blijven liggen voor de nacht. Maar eerst nog iets spannends doen; klifspringen!

Met onze dinghy varen we allemaal naar de afgesproken plek aan de kant. Wat een vermakelijk gezicht met 10 dinghy’s op een kluitje aan de kade. Tijdens de wandeling naar de kliffen worden we vergezelt door een paar loslopende ezels. Deze ezels zijn toeristen wel gewend, want ze geven geen kik als de jongeren ze proberen na te doen.

Na een klein half uurtje wandelen komen we aan bij een grote vlakte die vol staat met stenen torentjes en dat is een hele rare gewaarwording. Alleen maar stenen torentjes door de mens gestapeld. Onze flottielje begeleidster vertelt ons dat als je hier een torentje gaat bouwen, je de belofte maakt om hier nog eens terug te komen. Alsof ze in de toekomst kon kijken, want mijn vrouw en ik hebben hier al drie torentjes gebouwd de afgelopen jaren.

Voorbij de torentjes lopen we over grote vlakke platen van steen en komen bij een geweldig uitzicht op de zee. Hier gaan wij klifspringen! De begeleiding legt aan iedereen uit dat er vanaf elk gewenst hoogte gesprongen kan worden. Beginnend met een halve meter oplopend tot ongeveer vijftien meter… Gelukkig dat de zee hier bijna 90 meter diep is! Via een plateau kun je weer uit de zee komen. Wat een spektakel! Van jong tot oud, iedereen (op mijzelf na) is gesprongen. Het maakt niet uit van hoe laag… het is een geweldige beleving. Na dit spektakel met zeker 200 gemaakte foto’s kwamen er weer nieuwe steentorentjes bij.

Onderweg met ezels, de stenen torentjes en klifspringen!
Daarna was het tijd voor een lekker ijsje op het terras bij onze dinghy’s.

Catweazle

Terug op de boot besluiten wij met elkaar om toch maar een stuk verder de baai in te gaan. De gedachte dat de verlichting van de ‘Pelorus’ straks de gehele baai verlicht en wij daardoor onze unieke sterrenhemel moeten missen maakt verplaatsen een kleine moeite. Dus de lijnen los en een stukje verder de baai in naar een rustiger plek pal voor het wat opmerkelijke Konoba Kršovica. Het lijkt wel een piratennest. Waar zijn we nu weer beland?

De eigenaar van Konoba Kršovica krijgt van ons gelijk de naam ‘Catweazle’… omdat hij veel lijkt op iemand uit die oude televisieserie. Met zijn lange wilde en grijze haar zit hij daar aan het water vissen voor het avondeten schoon te maken. We kunnen bij hem een tafel reserveren.

'Catweazle', de lekkerste vis en prachtige zonsondergang bij Konoba Kršovica

Terug op de boot krijgen we bezoek van de parlevinker. Een mini supermarkt op het water. Geweldig weer! We kopen wat vers fruit en met enige twijfel bestellen we alvast brood voor de volgende ochtend, want dat brengt hij dan in de ochtend vroeg belooft hij ons.

De avond valt en al roeiend varen we weer naar de kant en om de lekkerste vis eten bij Catweazle.

Er zijn ook nog andere schepen uit onze flottielje hier ‘verdwaald’ geraakt en is het weer een gezellige drukte in deze konoba. Na ook nog een adembenemend sterren schouwspel slapen we als rozen in deze rustige baai.

Daar komen de 'bootschappen' van Toni!

- Verder lezen? Deel 6 lees je hier.

Geschreven door Burkhard G. Fischer. Tijdens mijn zeilvakanties in Europa en in het Caribisch gebied kwamen mijn hobby’s fotograferen en filmen goed van pas. Graag schrijf ik over mijn persoonlijke zeilervaringen en andere avontuurlijke vakanties. Sinds een paar jaar ben ik actief als stadgids in Koblenz. Nieuwsgierig naar meer van mij? bufischer@msn.com

NauSYS iFrame test

Meer inspiratie, tips en updates

Alle blogs

Heb je een vraag ?

Stel hem hier. We helpen je graag!
Bedankt, welkom aan boord! We houden je op de hoogte en/of nemen contact met je op.
Sorry, er ging iets fout. Wil je het nog een keer proberen?

Draai je telefoon
voor de beste beleving