Op z'n Grieks

Van het kastje naar de muur…

Woensdag is het idee Hermione te bezoeken. Dit is plan A en B tegelijk. Het ligt op een schiereilandje zodat je aan twee kanten kan liggen en er is ook nog een baai, dus aanmeerkeuze genoeg zou je denken. Daarbij ligt het ook goed bij de toch weer te verwachten stevige noordenwind. We beginnen met een hele rustige wind compleet van achteren. Afkruisen dan maar want je wil toch in zo’n week gezeild hebben. Onderweg zwaaien we nog maar een keer naar Willem, tevergeefs, want hij is weer niet thuis.

Hermione is een leuke plek. Wat drukker, veel restaurantjes, maar we hebben even geen rekening gehouden met de aanwezigheid van de Yacht-Week. Altijd gezellig zo’n floating festival, maar de baai aan de zuidzijde ligt daardoor nu al helemaal vol. Even snel omschakelen en vol gas naar de andere kant aangezien meerdere jachten al onze kant op komen. Als een soort Verstappen en Hamilton koersen we met twee jachten richting de haveningang. Wij kiezen voor die ene vrijplek in de hoek, …potverdikkeme te ondiep. Hamilton kiest voor een pitstop in de haven zelf maar komt al snel weer naar buiten. Ook vol blijkbaar maar eigenwijs als we zijn gaan we toch ook nog even kijken. We laten ons oog vallen op een plekje achter een paar vissersbootjes. Een vriendelijke visser helpt ons met afmeren. Ajeto! Voor mekaar!
‍

We liggen prima. Echter… een ‘paar borrels later’ worden we door de plaatselijke politie verzocht om binnen 2 minuten te vertrekken. Ze menen het. Want zelfs van een boze blik van mijn vrouw (geloof mij, die wil je niet) verblikken of verblozen ze niet. Oké, ze kennen duidelijk mijn vrouw niet, want die geeft niet op, en als uitzondering mogen we dan aan de overzijde bij de laad en los terminal gaan liggen en moeten beloven dat we om 7:00 uur weg gaan voordat de vrachtschepen komen. Prima!

Onze kennis en kunde wordt weer eens flink op de proef gesteld, want aanleggen aan hogerwal, met een paar borrels op, voor het eerst en… geen boegschroef… maar ach we draaien onze hand er niet meer voor om deze week. 😉 Een paar keer rustig schuin achteruitsteken totdat we een achterlijn vast aan de wal hebben. Vanaf dat moment is het weer makkelijk. Rustig bijdraaien… eigenlijk best leuk om te doen!

Poros…here we come again!    

Met de waarschuwende blikken van de politie nog in ons geheugen staan we vroeg op. April (een van de dames) staat gelijk mee op om mij helpen. Die plek gister achter de vissersboten is overigens nog steeds vrij en in de verste verte geen vrachtschip te bekennen. We nemen het maar voor lief. Genietend van de ochtendnevel, de opkomende zon en de rust doen we ons ding. Weer bijna geen wind, jammer. Wel uitstekend weer om dolfijnen te spotten, die hebben we immers de gehele week nog niet gezien.

Poros staat op het programma. Ja, weer Poros inderdaad, maar dat is dan ook een erg leuke plaats. Hopelijk geen kruisend kettingwerk dit keer...

Vroeg aankomen is daar verstandig omdat de haven nog wel eens vol wil lopen, vooral op donderdag door jachten die een dag later terug naar Athene gaan

Net zoals alle avonden is onze ‘eerste’ avond in Poros weer heel erg gezellig. Lekker eten, waarbij vooral de Griekse voorgerechten zeer goed in de smaak vallen. We bestellen er gewoon een aantal en vallen daarna gezamenlijk aan. ‘Sharen’ noemen we dat... En voor het hoofdgerecht volgt hetzelfde ritueel, want de voorgerechten zijn zo lekker, we doen gewoon nog een ronde en ‘sharen’ erop los.

Privé concert 

Onze avond staat verder in het teken van Aristakes. Geen mens heeft er ooit van gehoord waarschijnlijk, maar ‘onze’ Ciska Peters heeft ooit met hem gezongen en zelfs in de hitparade gestaan. Ja ja…Ciska Peters....wie kent haar niet! We komen Aristakes toevallig tegen als we het aanleggen van een megajacht aanschouwen en hebben direct een leuk gesprek. Onze eigen Geert-Jan, die al heel de week aan boord onze muzikale omlijsting verzorgt met zang en gitaarspel, wil wel een pop-up concertje geven op het terras. Samen met onze nieuwe vriend dus. Oordoppen zijn overbodig, want het klinkt echt super!
‍

Iets minder super is het wakker worden de volgende ochtend en dat heeft niets te maken met de zang van Aristakes en Geert-Jan, maar meer met die paar flessen wijn die ermee gepaard gingen. Dus even een beetje ‘ontnuchteren’ op de boulevard en rustig de dag beginnen is voor nu even het motto met het geratel van ankerkettingen op de achtergrond. Over kettingen gesproken… waar ik al bang voor was gaat ook deze ochtend weer fout, ditmaal door onze buurman. Van alle kanten komt hij aanvaren, vooral met veel gas. Onze voorspelling dat hij weer aardige knopen aan het leggen is, komt uit… met ook onze ketting erbij helaas. We aanschouwen het een poosje maar de goede man is helemaal alleen aan boord. Tenminste, zijn vrouw is er wel, maar zij staat er hulpeloos bij te kijken en zijn schoonouders zijn er ook, maar blijven wijselijk in de kuip zitten. Hij rent van voor naar achter en eigenlijk is het ook niet te doen.

Het catamaran rescue-team moet maar eens in actie komen!

Met de dinghy onder de cat door (daar kwam die stank dus ergens vandaan) zijn we in een mum van tijd bij hem. Een half uurtje zijn we toch nog wel bezig. Met zijn tweeën ontknopen, de lier erbij, de val om één en ander naar boven te hijsen, met de dinghy rondom de ketting varen etc.

Een vast recept is er niet voor, de ketting doorknippen kan altijd nog. We zijn inmiddels ervaringsdeskundigen en uiteindelijk zijn we los…YES! De wat paniekerige schipper bedankt ons en belooft ons in een volgende haven een borrel. Daar moeten we op dit moment nog even niet aan denken… maar het is lief aangeboden.
‍

Een dag met dubbele gevoelens…

De laatste dag is aangebroken. Ik hou er eigenlijk niet zo van. Natuurlijk wordt het weer een leuke (zeil)dag maar, maar wel met een bitter randje, want je weet dat het binnenkort op gaat houden. Het klinkt misschien een beetje verwend maar ik heb het gewoon altijd heel erg naar mijn zin en met het gezelschap wat we hebben is en was het helemaal top.

Maar dan… alsof ze onze stemming aanvoelen zijn ze daar dan toch… in de baai van Poros worden we getrakteerd op dolfijnen, VEEL DOLFIJNEN! We hebben de hele week al naar ze uitgekeken dus dit maakt alles goed!

Meteen een stuk vrolijker varen we naar een baai op Aegina. Nog even een duik en een heerlijke lunch aan boord. De laatste mijlen komen eraan. De shipping lane, het aanvaren van Athene geeft een mooie laatste blik op een gigantisch grote stad waar bijna alle gebouwen even hoog en nagenoeg wit en beige zijn. We varen de haven van Piraeus binnen na goedkeuring via de marifoon. Het is een beetje smal op sommige momenten namelijk en je wil daar geen megajacht tegenkomen.

De laatste draai met onze cat, de mooringlijnen worden door de eigenaar paraat gehouden, keurig achteruitvaren zodat hij kan zien dat er een goede schipper aan boord heeft gezeten. Wel zijn aanwijzingen opvolgend natuurlijk want je bent eigenlijk schipper af op dat moment. Veel te korte en dunne mooringlijnen, een soort spaghetti is het, met veel knopen. Ik mag het door de camera allemaal aanschouwen hoe hij zijn eigen mooringlijn in zijn eigen schroef trok. Niemand maakt zich er druk over, dus wij ook niet.

De check-out verloopt verder vlekkeloos. Ik maak tijdens onze zeilweek altijd een lijstje met mankementen, onvolkomenheden en dingetjes die kapot zijn gegaan. Ik heb nooit iets hoeven te betalen en de meeste charters zijn er zelfs heel blij mee. Ook deze charter kan het wel waarderen al worden soms de schouders even opgehaald en worden er ty-raps ingezet voor de reparatie van het vriesvak. Hij zal wel alles aan schroeven en bouten rondom de mast laten controleren en aandraaien zo laat hij weten. Dat vindt hij toch ook wel belangrijk. Tot slot betaalt hij nog een fair deel van de brandstofrekening, een goedmakertje voor de stankoverlast. Dat is dan ook weer op zijn Grieks!

Het was weer een top week, met dank aan het gezelschap, met dank aan het team van Zeilvakanties.nl en ook met dank aan Edwin, vriend en zeilinstructeur waar ik ooit veel van geleerd heb.

Pascal, September 2021

‍

‍Dit was deel 3 van dit Griekse avontuur. Deel 1 lees je hier en Deel 2 hier.

Wil je ook een keer een catamaran proberen? Neem gerust contact met ons op om de mogelijkheden te bespreken.